Ruimte maken in je huis begint met kleine opruimprojecten. Kijk maar eens bij mijn eerdere tips op deze site. Vaak is het lastig om ergens te beginnen, maar wie eenmaal bezig gaat krijgt vanzelf de smaak te pakken. Toch is het ook goed om na een groot aantal opruimprojectjes een stap naar een volgende fase te zetten. En dan bedoel ik: minimaliseren van spullen waarvan je moeilijker afstand kan doen. Bezittingen die een emotionele waarde hebben. Ik denk aan briefjes van je kinderen, vader- en moederdagwerkjes, lieve kaartjes. Maar ook spullen die je hebt gekregen van iemand. Denk aan de kopjes van je oma, je opa’s oude pet, het oude koperen schaaltje van je tante.
Mijn ervaring is dat veel mensen dozen bewaren met dit soort spullen. Ze kunnen er geen afstand van doen, maar kunnen er tegelijkertijd helemaal niets mee in hun huis. Het wordt bewaard in een doos op zolder. En vaak blijft het daar onaangeroerd staan. Misschien dat zo’n doos bij een verhuizing een keer open gaat. Maar dat is het dan ook.
Misschien herken je het bovenstaande, maar vind je het onnodig om er werk van te maken. De doos is prima opgeborgen, dus wat is het probleem? Toch raad ik je aan om die spullen er eens bij te pakken en ze door je handen te laten gaan. Maak eens een selectie. Want je zit soms ongemerkt aan je bezittingen vast. Het kan onbewust ballast zijn.
Beoordeel de spullen in de doos. Ga je het nog gebruiken? Heeft het nog een functie in je leven? Nee? Bied het aan een familielid aan. Heeft je broer of zus er wellicht baat bij? Gaat die het wel een plek in de woonkamer geven of echt gebruiken? Zo ja, dan raad ik je aan om het weg te geven.
Blijkt dat je familie er niet op zit te wachten, dan hoeft niets jou meer in de weg te staan om het weg te doen. Maak er desnoods een foto van. Als het financiële waarde heeft, kan je het op Marktplaats aanbieden. Bedenk goed: het antieke bestekdoosje van je oma is een doosje. Het is niet je oma zelf die je gaat verkopen. Probeer je oma te herinneren om wie ze was, niet om wat ze bezat.
En ja, het mooiste is natuurlijk dat je spullen uit de familie zelf gaat gebruiken. Dat je er van gaat genieten. Denk aan de kopjes op deze foto. Al vele jaren gebruikt, door meerdere generaties. Ze zijn van de overgrootmoeder van mijn man. Wij hebben er voor gekozen er thee uit te drinken. Zo hebben we elke keer een herinneringsmoment. Dat zouden we niet hebben als ze – verpakt in een krant – in de kelder stonden.
Vaak voelen we ons verplicht dingen van emotionele waarde te houden. Dat lieve kaartje van je zus van twee jaar geleden kan je toch niet zo maar weg doen? Nee niet zomaar. Doe het bewust. Vertel je zus: ‘Ik kwam je lieve kaartje tegen tijdens het opruimen. Zo leuk! Opnieuw een beetje bedankt!’ Daarna bewaar je de herinnering in je hoofd. En kan het weg.
Dus ik zeg niet dat alles weg kan. Nee, wij kiezen juist heel bewust voor wat we wél willen houden. Maar dan wel zo dat het niet belandt in de zoveelste ‘bewaren-om-het-bewaren’-d