Vroeger was ik blind voor de verkoopstrategie van winkelketens.
Vaak hebben wij als consument niet door dat we enorm verleid worden. Dat de dure A-merken op ooghoogte liggen, weten we inmiddels allemaal. Maar de marketing gaat nog veel verder. Zelfs over de muziek is nagedacht; welk nummer zet aan tot kopen? Hoe krijgen we de consument in de koopmodus?
Tegenwoordig laat ik mij niet meer leiden door het aanbod van de winkel, maar door mijn eigen behoefte. De stelregel is: alleen wat ik écht nodig heb, koop ik nog. Bovendien kijk ik eerst nog even of het tweedehands beschikbaar is. Soms bieden mensen zelfs nieuwe spullen aan op Marktplaats (miskopen etc). Er is inmiddels veel mogelijk op dat gebied.
Laat je niet verleiden.
Maar als ik dan toch besluit iets te kopen, dan doe ik dat heel selectief. Desondanks blijf ik vatbaar voor verleidingen. Ik weet niet of jullie dat herkennen, maar regelmatig heb ik iets in mijn handen waarvan ik denk: ‘Leuk, handig, fijn om te hebben.’ Om een fractie daarna te beseffen; ‘Wat een onzin, ik heb het helemaal niet nodig, ik kwam hier helemaal niet voor naar de winkel…’ Ik zal je een voorbeeld geven. Tijdens onze vakantie liep ik door een supermarkt. Daar werd boter aangeboden en bij drie artikelen kreeg je een fraai vormgegeven boterbakje cadeau. Ik zei tegen mezelf: ‘Leuk! Thuis maar even kijken of de actie nog loopt.’ Maar even later dacht ik: ‘Ik heb al een botervlootje in de koelkast. Ik hoef helemaal geen nieuwe.’ Voorheen had ik het meegenomen, nu leg ik het resoluut terug in het schap. Lekker goedkoop of mooi makkelijk zijn voor mij geen argumenten meer voor een aankoop.
Korting
Speciale spaaracties bij winkels vind ik ook zo’n voorbeeld daarvan. Je gaat verlangen naar spullen die je vaak niet eens nodig hebt. Zegeltjes sparen voor de zoveelste handdoek, een nieuw pannenset, doorzichtige bewaarbakken of scherpe messen. Handig, zeker! Maar heb je nu dan geen handdoeken of messen? Heb je ze echt nodig? Of laat je je leiden door de aanbieding? Wakkert de prijs je verlangen aan en maak je jezelf wijs dat je er niet zonder kunt? Of wat ook nog meespeelt: je hebt inmiddels een hele stapel kortingsbonnen verzameld. Het is dus zonde om er niets mee te doen. Tja. Herkenbaar? Voel je die druk ook weleens bij jezelf?
Nog zo’n voorbeeld. Ken je die digitale kortingsbonnen in je mail? Korting van 2,50 euro bij een webwinkel. Best aardig. De enige voorwaarde is dat je een product koopt van 20 euro. Nou ja, dan kies je toch maar even wat uit. Maar had je dat ook gekocht als je die bon niet had gehad? Ik zou zeggen: wees eerlijk tegen jezelf. Trap niet in de verleiding van de kortingsacties.
Altijd handig?
En nog zo’n bekende verleiding: de koopjesbakken langs de looproute in de IKEA. Het Zweedse warenhuis is van onder tot boven ingericht door marketeers die precies weten hoe ze je aan het kopen moeten krijgen. Zodat je uiteindelijk met net iets leukere mokjes en kussentjes de winkel verlaat. Je wordt verleid door het frisse design en de lage prijs. Het staat zo leuk bij al die andere modern vormgegeven keukenspullen. Helemaal 2016. Je hoort erbij! Het geeft je voor even een goed gevoel, de bekende boost. Maar eenmaal thuis denk je: ‘Oh ja, ik had al zo’n grote schaal staan.’ En op je eigen aanrecht staat dat nieuwe snijplankje toch niet zo fris als gehoopt. Voor je het weet ligt het ergens achter in het keukenkastje.
Wist je trouwens dat winkeliers halve psychologen zijn? Ze weten bijvoorbeeld dat een grote stapel producten ons het gevoel geeft dat wij het ook moeten hebben. Bulken heet dat. Een grote stapel geeft je het gevoel: het is nu of nooit. Het is een mega-aanbieding. Doen ze ook bij IKEA trouwens. Bakken vol kledinghangers en scharensets; voordat je het weet liggen ze in je karretje…
Dat je verleid wordt tot kopen geldt ook voor tankstations. Die verdienen immers amper aan de benzine, maar vooral aan het snoepgoed in de tankshop. Twee Snickers voor een euro. De medewerkster kijkt er vriendelijk bij. En jij moet dit aanbod afslaan. Lastig. Mensen afwijzen. Vinden we niet leuk. Bovendien is het een prima aanbieding. Maar ja, wilde je het ook kopen toen je de tankshop binnen kwam lopen? Eerlijk zijn tegen jezelf. Durf af te slaan. Sta eens wat vaker sterker in je schoenen.
Onnodige spullen
En dan zijn er nog de spullen die worden aanbevolen als onmisbaar, maar waarvan je er vaak al een exemplaar van thuis hebt liggen.
Wat te denken van:
- Een speciale mosselpan; alsof je eigen soeppan niet groot genoeg is.
- Snoetenpoetsers voor je kind; tja. Een nat washandje werkt ook prima. En is ook nog eens zonder chemische zooi.
- IJsschaaltjes; ijs smaakt ook prima vanuit je vlaschaaltje.
- Langgerekte snijplankjes voor stokbrood; zucht…
- Clips voor het afsluiten van een zak; wat dacht je van een wasknijper?
- Schoonmaakmiddelen voor alleen de wc of badkamer; je gebruikt toch ook geen aparte tandpasta voor alleen je voortanden?
- Kinderfruit; huh? Vijftig cent meer betalen voor een zak appels alleen maar omdat er een plaatje van Suske en Wiske op de zak staat? Een appel is een appel…
- Ik herhaal nog maar eens: wees kritisch. Acties zijn niet bedoeld om jou als consument gelukkiger te maken, maar moeten je aanzetten tot kopen. Laat je echter niet een bepaald gevoel aanpraten, gebruik je verstand…
#OpOrde #Duurzaam #Eenvoud