Tip 131: Hij komt, hij komt!
.
Zoals ik eerder deze week al aankondigde, heb ik vandaag nog een tip over de Sint. Want zaterdag is het weer zo ver. Met name onze dochter van vijf (ze zit in groep 3) kijkt er erg naar uit. Maar dat geldt ook voor onze oudere kinderen; die vinden het maar wat leuk om het spel nog even mee te spelen. Het is echt een gezellige tijd, ook al gaan we niet helemaal mee in de jaarlijkse hype. We houden de commercie het liefst een beetje buiten de deur. Sinds er een NEE/NEE-sticker op de brievenbus zit, krijgen we de bekende speelgoedgids niet meer in huis. Ik kan je uit ervaring zeggen: dat voorkomt al heel veel prikkels. Zo’n dikke folder wakkert allerlei verlangens aan. Kinderen gaan opeens naar spullen verlangen waarvan ze niet eens wisten dat het bestond. Zeker als ze nog zo jong zijn, is dat helemaal nergens voor nodig.
..
In plaats daarvan zijn we veel meer op het spel gaan letten: samen feest vieren, samen iets beleven. Als dat lukt, is het – wat ons betreft – pas echt een geslaagd Sinterklaasfeest. Dat begint al bij het schoenzetten. Dat mogen ze doen zolang ze op de basisschool zitten. Voor onze twee kersverse brugpiepers is dat dus voorbij. Dat was wel even slikken voor ze. Maar ook daar gaat het vooral om de voorpret. Wat er uiteindelijk in de schoen belandt, is bij wijze van spreken bijzaak. Het schoenzetten doen we de avond van tevoren. Alle schoenen staan keurig op een rij, mijn man speelt gitaar en samen zingen we de bekende liedjes. En ja, dat is inclusief wortel en schaaltje water voor het paard. En meestal ook een biertje met bieropener voor piet. Aan alles wordt gedacht… Die schoenen zetten we dan in de woonkamer, precies onder de plek waar het rookkanaal zit. Dat is een terugkerend grapje van mijn man. We hebben geen kachel, maar dan heeft piet tenminste een plek om het huis binnen te komen. Het bijzondere is: onze kinderen hebben daar nog nooit een lastige vraag over gesteld. Mooi om die verbeeldingskracht een beetje aan te spreken.
.
En ja, dan krijgen ze dus iets in de schoen. We geven niet meer dan een kleinigheidje. Geen dozen Lego of Playmobil. Sommige mensen geven cadeaus die meer op pakjesavond thuis horen. Dat schiet zijn doel voorbij, vind ik. Ga je dan voor 5 december een nóg groter cadeau geven? We doen iets kleins. In de winkels wordt het aanbod ‘speciaal voor in de schoen’ steeds uitgebreider. Vaak zijn het speelgoedjes die ik vanwege de kwaliteit wil vermijden. Weer een handpopsetje of stiften van een beroerde kwaliteit. Nee, ik zou zeggen: ga liever voor een (eerlijke) chocoladeletter of iets dat ze nodig hebben. Denk eens aan een leuk setje ondergoed of een paar wanten. Nou ja, van die dingen. Vorig jaar kreeg mijn oudste dochter fluffy-sokken. Daar was ze echt héél blij mee. Terwijl je misschien zou denken: ‘Het zijn maar sokken…’ Of maak een grote pot en vul die met de houdbare ingrediënten om pepernoten te maken. Mooi label eraan met de tekst: ‘Pepernotenmix voor pietje…’ (met de naam van je kind). Vinden ze leuk hoor, zelf iets maken.
.
Ook voor pakjesavond zou ik je willen aanraden op zoek te gaan naar een ander soort cadeau voor je kroost. Ze hebben vaak al zoveel speelgoed. Daar klagen we toch ook over als ouders? ‘Wat moeten ze nu weer krijgen van opa en oma?’ Denk eens aan een bon voor de dierentuin of een kaartje voor een avontuurlijk museum.
.
Of hanteer de SINT-methode, een handig hulpmiddel:
De S staat voor lee*s*voer
De I voor wat ze écht graag w*i*llen
De N voor dat wat ze *n*odig hebben
De T voor iets om aan te *t*rekken
.
En laat opa en oma dan ook zo’n ‘letter’ voor hun rekening nemen.
.
Veel plezier bij alle voorpret!
.
Op Orde #Doen #Eenvoud
