Kleding

𝗗𝗼𝗼𝗿 𝘁𝗲 𝗸𝗼𝗽𝗲𝗻 𝗯𝗶𝗷 𝗸𝗲𝘁𝗲𝗻𝘀 𝗱𝗶𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝘂𝗻 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗻𝗲𝗺𝗲𝗿𝘀 (𝗼𝗼𝗸 𝗶𝗻 𝗹𝗮𝗴𝗲𝗹𝗼𝗼𝗻𝗹𝗮𝗻𝗱𝗲𝗻) 𝘇𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻, 𝘀𝘁𝗲𝘂𝗻𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗺𝗼𝗱𝗲𝗿𝗻𝗲 𝘀𝗹𝗮𝘃𝗲𝗿𝗻𝗶𝗷.

Dat geldt ook voor kinderkleding. Naast  het feit dat de kledingindustrie enorm vervuilend is, was dit een heel aantal jaar geleden de reden dat ik besloot dat ik daar niet meer aan mee wilde doen. Niks geen ‘koopjes’ meer. En au, ook niet voor de kinderen. Want wie betaalde nou de werkelijke prijs voor shirtje?

Sindsdien probeer ik de meeste kleding tweedehands op de kop te tikken. Voor mijn man, mezelf en de jongsten lukt dat vaak prima. Voor de pubers is dat lastiger. Zij hebben zo hun eigen wensen. Dat is prima. Ik probeer hen als moeder iets voor te leven, maar er is een moment waarop je de dingen ook weer los moet laten. Het blijft geven en nemen…

Door het meeste tweedehands te kopen, ben ik uiteraard veel goedkoper uit. Heb ik die korting sowieso niet nodig 🙂