De meeste mensen hebben wel tien of meer scharen in huis. Maar als je er één nodig hebt, dan is zo’n ding opeens foetsie. ‘Die lag toch in de keukenla? Of zag ik er nou een in de kast?’
Ik weet dat veel huishoudens een la in de keuken hebben met een verzameling keukenhulpjes. Bieropeners, elastiekjes, punaises, pleisters, een rolletje boterhamzakjes, misschien zelfs een stripje paracetamol. En daar moet dus ook ergens die schaar tussenuit gevist worden. Niet handig.
Daarom: verzamel vandaag eens alle scharen die er in huis zijn. Betrek je kinderen er ook bij. Ik denk dat er meer scharen tevoorschijn komen dan je van te voren had bedacht. Wij hebben altijd twee scharen in de keuken. Op een vaste plek. Eén hangt er aan de haakjes onder het keukenkastje. Gemakkelijk te pakken en weer terug te hangen. Dat werkt fijn. De andere schaar ligt in een keukenla. Wij hebben een groter gezin en dan is één schaar wat karig.
Eerder kochten wij ook setjes scharen als we bij het Zweedse warenhuis waren. ‘Altijd handig’, zeiden we dan. Eigenlijk omdat we niet eens wisten hoeveel we er precies in huis hadden. Onnodig dus. En zeker niet minimalistisch.
Bij kinderscharen kan je er één in het knutselkrat van je kind leggen. Wellicht dat oudere kinderen een eigen schaar in een schooletui fijn vinden. Scharen over? Maak er dan iemand anders blij mee. Geef ze weg aan Scouting of de jeugdclub. Of een ander goed doel.
Soms denken mensen dat het bij minimaliseren gaat om ‘zo min mogelijk’ of om de aantallen. Het gaat om het besef dat je weet wat je hebt. Dat voorkomt impulsaankopen zoals een goedkoop setje scharen. Want ook die scharen moeten worden gemaakt en dat kost de aarde grondstoffen. Als je weet wat je hebt, hoef je dus niet altijd meer. Maar leef je vanuit het genoeg!