Vlak na ons trouwen bewoonden we eerst een zijgedeelte van een boerderij. Een mooie tijd met uitzicht op een oude beukenlaan en een wei met koeien! Na een jaar kochten wij een middenwoning met ruime zolder. En dus kreeg mijn man een doos met zijn babykleertjes mee van huis. Die konden voortaan mooi op onze zolder worden bewaard. Natuurlijk keken we even in die doos. Schattig hoor, van die jaren ’70-pakjes van bruine ribstof. En oranje truitjes. We keken een minuut of vijf vertederd in die doos en daarna ging-ie de zolder op. Toen we zeven jaar later verhuisden naar onze huidige woning, verhuisde de doos weer mee. Kreeg-ie opnieuw een plekje bij alle andere bewaardozen op de zolder van de garage. We hebben er toen niet eens even ingekeken.
Ik denk dat dit wel herkenbaar is. Dozen met oude schoolspullen, spullen uit je kindertijd, misschien wel een rommelkrat met verzamelbeeldjes of oude cassettebandjes. We vinden het lastig om er afstand van te doen. Maar wat doen we er mee? Waarom hebben we spullen in huis waar we hooguit een keer in de vijf jaar aandacht aan besteden? Mijn man heeft daar een standaard antwoord op: hij gebruikt die spullen om herinneringen op te roepen. Oude schriftjes, schoolagenda’s met stickers; als hij die in zijn handen heeft, is het net alsof hij weer veertien is.
Ik denk niet dat het goed is om ‘te bewaren om het bewaren’. We leven nu en niet in het verleden. Als je gaat minimaliseren stuit je vroeg of laat op deze emo-spullen. Ik zeg niet dat je alles weg moet gooien. Maar ik zou je willen adviseren om wel heel selectief te werk te gaan. Kies bijvoorbeeld twintig items die je echt de moeite waard vindt om te bewaren. Berg die op in een goed te openen doos of box op een makkelijk te bereiken plek. Zodat je zo’n doos op een regenachtige zondagmiddag ook nog eens voor de dag kunt halen om die spullen aan je kinderen te laten zien. Maak dat verleden dan ook toegankelijk. Ga niet dozen volstouwen en op een onmogelijke plek bewaren om er vervolgens nooit meer iets mee te doen.
Als je deze zomervakantie begint met opruimen, zou ik niet direct de hele zolder of kelder aanpakken. Neem om te beginnen de doos met babyspeelgoed. Of oude schoolspullen. Houd het beperkt tot iets dat je kunt overzien. En neem de tijd om de spullen eerlijk te beoordelen. Gooi niets overhaast weg. En durf ook gevoelens toe te laten. Neem afscheid van spullen. Probeer daarnaast te rationaliseren, bedenk dat het maar spullen zijn. Zeg dat steeds tegen jezelf. De herinnering zit in je hoofd en in je hart. Die kleine babykleertjes van je dochter zijn niet hetzelfde als je dochter. Je gooit niet een deel van je dochter weg. Dat oude kookschriftje met recepten van je moeder is niet je moeder. En ik weet, het klinkt allemaal heel eenvoudig, maar het is een proces waar je doorheen moet. Je wordt er beter in naarmate je het vaker toepast.
Zie die ene doos waarmee je begint als een oefening voor alle andere dozen die nog in de kelder of op zolder staan. En nogmaals: je hoeft je nergens voor te haasten. Neem de tijd. Zo’n vakantieperiode is daar een uiterst geschikt moment voor. Je zult merken dat het bevrijdend werkt. Een beetje loskomen van je spullen kan geen kwaad…