De Netflix-serie rondom Marie Kondo is een hit. Je hoort er veel mensen over. Het plotselinge succes zet mij wel een beetje aan het denken.
Zo las ik over kringloopwinkels die de stroom aan spullen niet meer aan kunnen omdat het wel lijkt of héél Nederland bevangen is door haar opruimmethode. Het zet mensen aan om te beginnen en dat is natuurlijk prachtig. Maar ik kijk er ook met enige scepsis naar. Ik wil een paar gedachten met jullie delen:
- Zouden al die mensen die nu hun huis een make-over geven dat volhouden? Hoe zien die lades er over een paar maanden uit?
- Ik denk dat minimaliseren een proces is van bewustwording. Het kost tijd. Alleen dan kun je een andere levensstijl aanmeten. Dat is duurzaam, op de lange termijn. Geleidelijk aan werkt beter dan reageren op een hype. Een beetje vergelijkbaar als met afvallen. Een crashdieet of ‘Sonja-Bakkeren’; wie houdt het vol?
- Door te minimaliseren zeg je nee tegen overconsumptie. De overdaad die schaadt. En word je selectiever in wat je wel aanschaft. Ik mis dat bij Konmarie. Is het niet beter om ‘t probleem bij de wortel aan te pakken? Om op zoek te gaan naar de reden waarom onze huizen zo overvol zijn? Anders begrijp je helemaal niet waar je mee bezig bent…
Nou ja, zo maar een paar gedachten die bij mij boven komen. Wat vinden jullie?