In supermarkten verbaas ik mij keer op keer over het pad met schoonmaakmiddelen. Een lange wand vol. Waar is dat eigenlijk goed voor, tien merken toiletreinigers in tig varianten?
Ook voordat ik het minimaliseervirus te pakken had, ergerde ik mij daar al aan. Voor alle ruimtes en oppervlaktes in je huis een apart schoonmaakmiddel. Wat een onzin. Van vlekkenspray, wc-eend, ramenspray, kalkreiniger, ontvetter voor je frituurpan, spul om roestvrij staal (RVS) te laten stralen, vaatwastabletten met en zonder actieve kern.
Het is natuurlijk allemaal marketing. Zo’n wand met producten, al die etiketten; ze praten je het gevoel aan dat je niet zonder kunt. Vroeger had je wasmiddel voor de witte en bonte was. Maar dankzij de reclamejongens van Unilever zitten we nu ook opgescheept met wolwaspoeder, jeanswasmiddel, wasmiddel voor donkere was…
Het is nogal doorgeslagen. Jammer ook, want de middelen zijn doorgaans ook slecht voor het milieu
Ik probeer ons huis schoon te houden met Dr Bronnerzeep, baking soda, azijn, afwasmiddel (Klok) en heel af en toe een wc-reiniger(ecover). De doeken van Jemako zijn wel echt vrienden voor het leven geworden. Super! Alles wordt schoon met water en een natte en droge doek. Perfect.
Je snapt ik gebruik dus geen kant en klare wegwerpschoonmaakdoekjes van Glorix . Een oude doek volstaat. Het is net als met de snoetenpoetsers. Bizar hoe we daar aan gewend zijn geraakt. Wat is er mis met een washandje?
Ik heb het aantal schoonmaakmiddelen dus echt drastisch geminimaliseerd en loop het schap in de supermarkt gewoon voorbij.
Duik vandaag dus in het aanrechtkastje of het gangkastje – kijk eens goed naar de plek waar je je schoonmaakmiddelen bewaart. Wat heb je allemaal staan? Gebruik je dat nog? Kijk eens kritisch. Kan je er een ander blij mee maken? Of eerst maar even opmaken. En ja, trap vervolgens bij het boodschappen doen niet in de valkuil van wéér een of ander onmisbaar middel. Of een verleidelijke ‘twee voor de prijs van een’-actie.
