Paastak

‘Het is bij jullie thuis zeker heel kaal hè?’
Dit soort vragen krijg ik vaak. Afgelopen maandag nog. Ik werd geïnterviewd voor het blad Psychologie. Tussen neus en lippen door voel ik dat zo’n interviewer zich al een beeld heeft gevormd. Zo werkt dat nu eenmaal. Ik begrijp het ook wel. Maar ik moet toch altijd even uitleggen dat het heel anders zit.
Want het is bij ons thuis geen kale boel. Zeer zeker niet. Wij hebben gewoon stoelen, banken, kasten en een tafel. Genoeg spullen waarvan wij houden. Maar het klopt, al het overbodige is ons huis uit. En dat is heerlijk!
Als je al wat langer meeleest, dan weet je dat ik weinig decoratieve spullen in huis heb. Niet te veel op de vensterbank, op de kast of op het plankje aan de muur. Dat heeft me al heel veel schoonmaaktijd uitgespaard. Echt. Kan ik iedereen aanraden.
Toch besteed ik wel aandacht aan de seizoenen en feesten. Zo heb ik onlangs paastakken neergezet. Ik weet het hoor, die takken hebben natuurlijk niets met het christelijke paasfeest te maken. Maar ‘t is wel gezellig. Het geeft kleur aan het feest. De takken mocht ik trouwens snoeien in de tuin van een vriendin. De eitjes en vogeltjes, die ik er als versiering in hang, gaan al zo’n vijftien jaar mee. Mooi toch!
Of misschien vind je het juist saai. Want het zijn altijd dezelfde spulletjes. Tja. Voor mij niet hoor. Deze zijn ieder jaar weer nieuw, als ik ze uit het opbergdoosje haal. Voor onze kinderen is het ook een feest van herkenning. Ik denk dat ze later tegen elkaar zeggen: ‘Oh ja, wij hadden vroeger thuis altijd van die speciale eitjes en vogeltjes’.
Het is een kleine moeite om naar de winkel te rennen voor iets nieuws. Er is weer volop paasdecoratie verkrijgbaar, valt mij op. En het hoeft niet eens veel te kosten. Ieder jaar nóg weer mooier en nóg weer meer… Het zal je niet verbazen, maar ook hier kies ik voor eenvoud. Ik waardeer wat ik heb en dat bevalt mij prima!
Winkelwagen