Misschien probeer je al een tijdje te ontspullen en merk je dat het best goed gaat. Je streeft naar een basisuitzet en neemt jezelf voor: ik houd alleen dát in huis wat belangrijk is. In een gezin is dat best een moeilijke opgave. Want via de kinderen komen er steeds weer nieuwe spullen je huis binnen. Als je daar niet zelf een stokje voor steekt, gaat ’t maar door.
Wie wil minimaliseren met een gezin doet niet alleen veel spullen weg, maar voorkomt ook dat er heel veel nieuwe spullen het huis binnen komen. Je moet als vader of moeder een goede poortwachter zijn. Dus scherp letten op het meegebrachte speelgoed en gratis aangeboden spulletjes. Maar ik denk ook even aan de kindertekeningen en knutsels. Het is een haast onophoudelijke stroom. In tip 4 en 5 schreef ik daar al over. Vandaag gaan we eens aan de slag met de overige schoolspullen. Al die gekopieerde boekjes van school, stencils, invuloefeningen, methodedeeltjes en proefwerkblaadjes. Wat doe je er mee? Moet je die papieren allemaal bewaren voor later? Als je niet uitkijkt, dan heb je al snel een aantal dozen per kind verzameld. Niet nodig vind ik.
Tweede Paasdag is een mooi moment om die schoolpapieren bij elkaar te zoeken. Je kind kan daar prima bij helpen.
Wij doen het zo:
- Alle losse stencils bewaren we niet. Vaak zijn het slechts extra oefeningen. Mocht je er toch eentje erg speciaal vinden, maak er dan een foto van.
- Per leerjaar bewaren wij maximaal drie schriftjes per kind. Denk alleen al eens aan alle methodeschriftjes uit groep drie. Als je niet uitkijkt, dan heb je er binnen een schooljaar al vijftig verzameld. Nergens voor nodig.
- Van de schriftjes die we niet bewaren, maken we een grote collage op de grond. Daar maak ik een foto van. Daarna gaan ze weg, in de papiercontainer. (De oudsten vinden het soms al helemaal niet meer nodig er een foto van te maken.)
- Omdat we streven naar hooguit één herinneringenbox per kind bewaren we alleen de bijzondere schoolspullen. Ik denk even aan het eerste schrijfschriftje. Of een schrift met een opstel erin. Tien rekenschriften bewaren heeft niet zoveel zin; het is toch meer van hetzelfde…
- Voor de oudere kinderen op het voortgezet onderwijs is dat niet anders. Alle proefwerkblaadjes gaan weg. Van een proefwerk waarvoor ze een tien kregen (bijvoorbeeld) maken we een foto. We bewaren slechts een schrift per jaar.
Geen kind zit straks – als het uit huis gaat – te wachten op acht dozen vol schoolspullen. Een paar voorwerpen is genoeg om de kindertijd terug te halen. Ook ben ik er voorstander van om nú al te grasduinen in die box. Dan heb je er ook nú al veel plezier van. Hoe leuk is het om in groep acht van de basisschool die tekeningen uit je kleutertijd er nog eens bij te halen? Het heeft nog een voordeel: die werkjes zijn nog ‘vers’. Je kan er misschien nog een anekdote over vertellen die daarna een leven lang meegaat…
Kortom, we bewaren niet alleen voor dat moment van later. We bewaren niet om het bewaren, maar zorgen ervoor dat spullen nu al een functie – en daardoor betekenis – hebben.
Succes met ontspullen!