‘The more action you take, the more action you wanna take’.

Die uitspraak las ik ooit eens bij The Minimalists. Ik vind het herkenbaar. Als je eenmaal begint met ontrommelen en ontspullen – en je krijgt de gang te pakken – dan lijkt het wel alsof je besmet bent met een virus. Het minimaliseervirus. Ik zou zeggen: maak er dankbaar gebruik van. Vooral doorgaan! Dat komt natuurlijk ook omdat je de voordelen gaat ervaren. Want hoe fijn is ‘t dat het huishouden er tien keer gemakkelijker op is geworden? Ik noem even de keuken. Stel je eens voor: alle overbodige spullen eruit. Dan pak je die pan weer gewoon in een handomdraai uit het kastje. En dan hoef je niet eerst te rommelen in de la voordat je de schaar hebt gevonden. Als je minimaliseert en goed indeelt, dan heb je daar direct profijt van. En dan wil je dat overal in je huis.

Toen ik met dit proces zo’n 7 jaar geleden begon, kreeg ik mijn man al vrij snel mee. Ook hij merkte de voordelen. Da’s prettig hoor. Kan je ook heel goed samen even overleggen. Dan begrijp je elkaar beter. Misschien heb jij dat niet. Misschien wil jij wel allerlei stappen zetten, maar stuit je op weerstand in je gezin. Oudere kinderen die het volslagen onzin vinden, bijvoorbeeld. Of juist je partner die de hele tijd aangeeft dat het zonde is om spullen weg te doen.

Laat je er niet door ontmoedigen. Begin klein. Zet gewoon een paar stappen. Probeer weer eens een makkelijk af te ronden project te doen waar het hele gezin baat bij heeft. Ik noem maar iets: de bestekla, bijvoorbeeld. Of de verbandtrommel. En de keukenla. Neem het laatje van je nachtkastje eens onder handen, ga door je voorraad kleding heen. Wees eens kritisch over de vele handtassen. Misschien ben je ook wel een enorme make up-verzamelaar. Probeer dan eens goed te selecteren: wat houd ik en wat kan weg? Als je elke keer zelf stappen zet, blijft dat niet onopgemerkt voor de rest van je gezin. Vaak ervaren de andere gezinsleden het als heel prettig, die opgeruimde kast in de woonkamer. Of die goed gesorteerde keukenlade, om maar eens wat te noemen.

Bedenk goed: niet iedereen ervaart wat jij ervaart, niet iedereen hanteert hetzelfde tempo. Wees daarover begripvol, ook al kan het soms behoorlijk frustrerend zijn.  Zeker bij kinderen is het een zaak van lange adem. Leef ze voor hoe je het wilt hebben en als je daar consequent in bent – en oprecht – dan komt die boodschap echt wel een keer over.