Vandaag zal ik iets vertellen over ons ‘afwasritueel’. Over hoe we de kwast opnieuw ontdekten.
Maar eerst nog even dit:
Er is veel onderzoek gedaan naar de effecten van afwassen op het milieu. Ik bedoel het verschil tussen met de hand afwassen en het gebruik van een vaatwasser. Met de kwast afwassen is niet per definitie beter voor het milieu, ook al wordt dat vaak gezegd. Er zijn immers vaatwassers op de markt met een ingenieus eco-programma, die apparaten zijn amper milieubelastend. Maar goed, dan moet je wel net zo’n machine hebben. En ook niet twee keer per dag de machine gaan vullen, want dan wordt het verhaal alweer anders. (Mocht je daar meer over willen weten, Google er maar eens op los…)
Toen wij ons eerste huis kochten, hadden we geen vaatwasser. Die zat er domweg niet in. We hebben toen na enige tijd een los apparaat gekocht. Om ruimte te maken verhuisde de wasmachine vanuit de keuken naar de zolder. Heerlijk vonden we het, zo’n keukenknecht! Luxe ook. Acht jaar geleden kochten we een ander huis. Toen we een nieuwe keuken uitzochten, kozen we voor een inbouwvaatwasser. Werkte prima, alleen ging het apparaat na een jaar of zes kapot. Nu dus zo’n twee jaar geleden. We dachten: we wassen tijdelijk weer met de hand af en kopen daarna een nieuwe. Maar dat moment kwam niet. We kregen namelijk erg veel lol in afwassen en zagen allerlei voordelen.
Niet iedereen zal het met ons zijn – vaatwassers lijken heilig in huishoudens – maar wij merken dat het ouderwets afwassen keer op keer voor een rustmoment zorgt. Het is ’s avonds een mooi moment om samen even de dag te bespreken (de kinderen maken zich uiteraard graag uit de voeten). Met de hand afwassen deed ons ook denken aan de camping. Dat trage tempo, geweldig! Net zoals het opschenken van koffie (zie tip ). Zeker met een groot gezin als het onze moet een vaatwasser echt wel twee keer op een dag draaien en heb je er ook veel werk aan. Pannen die je nog weer met de hand apart moet afwassen, borden met etensresten die je toch even moet afspoelen. Vaak moesten we toch al een sopje maken om de vaat te kunnen doen.
Nu we weer met de hand afwassen hebben we ook beduidend minder serviesgoed nodig. En dat is fijn. Alles past prima in het keukenkastje. Vanachter drie rijen serviesgoed het juiste schaaltje pakken is niet meer nodig. Onze keuken is niet al te groot, dus dat we op de plek van de vaatwasser een extra kastje konden maken was een bijkomend voordeel.
En vergeet ook het opvoedkundig aspect niet: het kan geen kwaad om kinderen taken te geven en te leren afdrogen. Ze mogen/moeten beseffen dat iedereen in het huis een medeverantwoordelijk is voor het huishouden. Dus ja, zij moeten ook regelmatig meehelpen. En dat is dan tegelijkertijd een goed moment om even bij te praten. Bovendien: als de drie oudsten samen afdrogen is het ook leuk om als moeder eens te horen waar ze het samen over hebben. Dat brengt vaak een glimlach op mijn gezicht. Soms is het zo’n dolle boel dat ik roep: ‘Zeg jongens, de hoofdactiviteit is afwassen!’
Op Orde #Doen #Eenvoud