Waarschijnlijk herken je dit wel, je krijgt iets cadeau om in de woonkamer neer te zetten. Iets leuks ter decoratie. Maar eigenlijk vind je het niet mooi. Je zet het neer uit beleefdheid, maar na een tijdje wil je het liever wegdoen. Tja, kan je dat wel maken?
Een cadeau krijg je niet zomaar. Iemand wil daarmee waardering of liefde uitdrukken. Als je weet dat het met die reden wordt gegeven, zou ik een cadeau ook altijd aannemen. Ongeacht hoe lelijk je het ook vindt… Dat betekent nog niet dat je alles moet houden wat je krijgt. Dat zou wat moois zijn! Ook op die manier raakt je huis vanzelf vol. Het is belangrijk om eerlijk te worden naar jezelf. Als je er niets mee hebt, moet je het ook niet willen houden.
Maar toch… Misschien ervaar je wel schaamte als je zoiets wegdoet. Het voelt alsof je ondankbaar bent. Je bent misschien ook bang voor de reactie van de gever. Je wilt immers niemand schofferen. Het kan ook schuldgevoel oproepen. Alsof je iets verkeerd doet. ‘Misschien vindt hij of zij mij straks wel minder aardig…’ Het zijn zomaar een paar gedachten, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel.
Stel, iemand wil jou ergens voor bedanken en geeft je een bloempot met een plant. Jij vindt het echter niet zo passen in de woonkamer en doet het weg. Dan zegt dat niets over hoe jij het gebaar van de gever beoordeelt. Dat gebaar kan je net zo goed waarderen en wordt niet meer of minder door het cadeau van de hand te doen. Die twee moet je van elkaar kunnen scheiden. Ik denk vaak: ik kan die ‘lelijke’ vaas beter doorgeven aan iemand die ‘m wel fantastisch vindt. Maak een keuze. Terg jezelf niet door spullen te houden waar je niets mee hebt. Want daar word je keer op keer aan herinnerd.
Ik hoor je denken: ‘Wat als mijn moeder straks vraagt waar ik die kaarsenstandaard heb gelaten die zij heeft gegeven?’ Nou ja, daar zou ik niet omheen draaien. Gewoon eerlijk zeggen: ‘Ik vond het erg lief dat je ze aan me hebt gegeven, maar het is niet helemaal mijn smaak. Ik heb ze daarom weggedaan naar de kringloop. Hopelijk heb ik er een ander mee blij gemaakt.’
Nou zijn er ook spullen die een emotionele waarde hebben. Ik denk even aan de klok van oma die je cadeau hebt gekregen. Voordat je zoiets wegdoet, is het misschien slim om het eerst aan familieleden aan te bieden. Als niemand ‘m wil hebben, is het niet nodig dat jij die klok op zolder bewaart om het bewaren…
Goh Liesbet, wat een vreemde manier van cadeaus geven heeft jouw moeder. Het klopt natuurlijk van geen kanten dat ze dingen terugvraagt! Hoezo? Gegeven is gegeven. Mijn oplossing zou zijn voor de dingen die jij niet meer gebruikt en op jouw zolder bewaart, meteen teruggeven zodat zij al die spullen op haar zolder kan bewaren. Tot ze er flauw van wordt. Heb jij wel eens dingen teruggevraagd die jij haar hebt gegeven? Ik zou het eens terugdoen: iets moois aan haar geven en na een tijdje terugvragen. Misschien voelt ze dan ook de boodschap. Ik sta echt versteld van zulk gedrag. Je mag echt zelf bepalen wat jij houdt in jouw huis. Neem de controle weer terug, zou ik zeggen.
Mijn moeder zou het niet accepteren dat ingeval ik iets van haar zou krijgen maar het niet gebruik, ik het zelf zou weggeven of naar de kringloopwinkel brengen. Wat ik van haar krijg (gebeurt zelden) en niet gebruik zet ik dus gewoon op zolder. Mijn moeder heeft ook de lelijke gewoonte om , als ik eens iets gekregen heb, ze dat dan achteraf weer terugvraagt…. Ik heb het zo een paar keer gehad dat ze me iets gegeven had wat ik niet gebruikte. Ik had het doorgegeven aan mijn dochter die het op haar beurt op een weggeefsite gezet had. Op een keer vroeg mijn moeder wat ze gegeven had terug maar aangezien ik het niet meer had, kon ik het haar niet teruggeven. Mama maakt daar dan een enorm drama van dus voor de lieve vrede bewaar ik wat zij geeft, niet meer nodig heeft (massa’s beddengoed, handdoeken en washandjes,….) gewoon op zolder. Als ze het dan ineens in haar hoofd krijgt dat ze iets terug moet hebben, kan ik het haar teruggeven en is er geen gezaag achteraf…..
Ik zeg bij dat soort dingen als handdoeken, beddengoed of zo iets praktisch bij voorbaat al tegen mn moeder dat ik er geen interesse in heb. Ik geef ook aan dat ik liever geen onnodige dingen in huis heb, omdat mijn huis al vol genoeg is. Mijn moeder heeft er nl ook een handje van. Overigens puur met goede bedoelingen. Maar inmiddels weet ze dat ik ook kan zeggen dat ik het niet nodig heb. Overigens zijn dat natuurlijk geen cadeaus. Die zou ik wel altijd aannemen. Maar alles bewaren, dat gaat niet nee.