Ken je dat? Je haalt de plank in de kast leeg, omdat het tijd wordt om op te ruimen. Want het staat nu allemaal op elkaar gepakt. De spullen vormen samen een wankel bouwwerk. Misschien staan er ook wel opbergboxen op de plank. Vaak gevuld met troepjes, papieren en wat al niet meer. Pak zo’n opbergbox of mand er eens bij. Houd de doos in je handen, maar maak ‘m niet open. Want doe eerst eens een kleine test. Weet je nog wat er in zit? Niet? Ah, een riem, een spiegeltje, een keycord, batterijen en een uitnodiging voor een feestje. Da’s wellicht verrassend. Vaak weten we niet eens wat we op zo’n plek bewaren. Maar zodra zo’n opbergbox open gaat, dichten we die spullen meteen weer waarde toe. Want ja, zo’n keycord komt nog wel een keer van pas. En dat spiegeltje is misschien iets voor je dochter. En die riem is iets om achter de hand te houden. Je neemt je voor om al die spullen te gebruiken. Is het niet nu, dan wel over een half jaar. Maar je raadt het al, uiteindelijk belanden die spullen toch weer in diezelfde opbergbox. Deksel erop, terug in de kast. En je doet er wederom niets mee.
Zo kan het ook gaan met dozen op zolder. Die verhuizen soms ongeopend mee van de ene naar de andere woning. Het kan zijn dat we jaren niet in de doos kijken. En dan blijken er cassettebandjes in te zitten. Da’s waar ook. Maar wat moet je ermee? Ga je er nog iets mee doen? Tja, lastig. Om de keuze niet te hoeven maken, zetten we de doos weer terug.
Ik hanteer een eenvoudige regel: als je niet weet wat je bewaart, is het ook niet de moeite van het bewaren waard.
Dat klinkt cru, maar je komt er een heel eind mee. Dus doe deze test eens met de dozen bij jou op zolder. Of de mandjes bij jou in de kast. Het is bevrijdend om ballast overboord te gooien. Maak ruimte, dat geeft rust!